فاطمه رحیم پور

دوستای گلم اینم از عکس های پنج ماهگیم می بینید چه قدر بزرگ شدم تعریف از خود نباشه ... انقده شیرین شدم ... البته شیرین بودم ... کلی کارای جدید بلد شدم و انجام می دم غلت میزنم، روی دستام بلند می شم، به زور می خوام خودم رو بکشم جلو ولی هنوز نمی تونم در مرحله پرتاب هستم. هی خودم رو می خوام پرت کنم جلو.... یه دقیقه یه جا بند نیستم همش دوست دارم بلندم کنن همه جا رو ببینم خلاصه این که خیلی بچه ی بازیگوشی هستم ... دیگه بیشتر از این منتظرتون نمی زارم ...   این عکس زمانی هست که داداشی داره مشقاش رو می نویسه و من نمی زارم...     ...

سلام به دوستای گلم خوبید؟؟؟ سلامتید؟؟؟ دلم حسابی واسه همتون تنگ شده. تفلکی خالم تقصیری نداره اگه دیر به دیر حرف ها و عکس های منو داخل وبلاگ می زاره آخه خالم راهش به من دوره دیر به دیر منو می بینه دیگه نمی شه کاریش کرد انقده خالم دلش واسم تنگ می شه خالم گفته حسابی واستون عکس می زاره تا از خجالت همتون در بیاد عکس های خشگل، خندون، با حال... راستی دوستای گلم دلم واسه همتون تنگ شده...   عکس های از چهار ماهگی به بعد... این عکس های سیزده به در هست که با خانواده زدیم به کوه و چمن البته در شهر گل و بلبل شیراز  ..... اینا هم عکس های دیگم هست ...